Nooit meer de punten mee naar huis, wel het plezier.
Stel je eens voor. De club van jouw voorkeur is naar de mallemoer. Maar je bent en blijft een voetballiefhebber. Dat betekent dus nooit meer thuis spelen, altijd een gast zijn. Nooit meer de punten mee naar huis, wel het plezier. Plezier ja. Het kan. Lees eens verder.
De redactie houdt niet van half werk zoals je ziet en misschien al wist. Dus ga er op deze treurige natte dag maar even lekker voor zitten, en geniet van deze onnozel-lange woordenwaterval. En bent u het ergens niet mee eens, spuw uw gal. Ons emailadres is info@apeldoornvoetbalstad.nl.
Vorig seizoen startte Apeldoorn Voetbalstad de rubriek “Groundhopping in Apeldoorn´´. Die krijgt dit nieuwe seizoen waarschijnlijk een vervolg, zij het in mindere mate vanwege het opzetten van wat andere activiteiten van Apeldoorn Voetbalstad. Dit nieuwe seizoen beginnen we met een sfeerverslag van groundhopping buiten Apeldoorn. Buiten Apeldoorn? Jazeker. De reden dat we toch aandacht aan deze trip geven is duidelijk. De trip is volledig is georganiseerd door Apeldoorners en het ook allemaal Apeldoorners zijn die mee gaan.
Zaterdagavond jl., 17.15 uur. Een touringcar met Apeldoorners gaat op weg richting de Vijverberg in Doetinchem.
Eerst een inleiding. Toen het voor de 2e keer over en sluiten was voor het betaalde voetbal in Apeldoorn, bleef de supportersvereniging (“Blauw Hart´´) alleen achter. Die had een paar honderd leden. Wel een supportersvereniging, met leden en nog wat centjes in kas. Maar geen club. En da´s lullig. Wat doe je dan?
Je zou als bestuur kunnen besluiten tot het geven van een enorme knalfuif waarbij alle leden zich een avond helemaal gratis tegoed konden doen aan het gerstenat en zo het verdriet even konden wegfeesten. Iets waar ik overigens alleen mee zou hebben ingestemd als er ook wat mooie danseressen zouden worden geregeld. Maar dat terzijde. Na dat feest de kas leeg, administratie afsluiten, de hele boel opheffen en klaar is Kees. Maar nee, even serieus nu. Een aantal mensen kwam op het idee om de supportersvereniging in stand te houden. De gezamenlijke liefde voor het voetbal in het algemeen was er immers nog steeds. De connecties binnen het voetbal en alle organisatorische ervaring natuurlijk ook. Tijdens een algemene ledenvergadering werd er tot verrassing van velen unaniem besloten om de boel niet op te doeken. Het eerste jaar daarna ging de contributie omlaag naar 5 euro, daarna zelfs naar nul komma nul. Sindsdien werden er al wat dingen georganiseerd, o.a. een trip naar een wedstrijd van het Nederlands elftal.
De connectie met diverse Supportersverenigingen van BVO´s in den lande is er ook nog. Ook die met de Supportersvereniging van De Graafschap. De Graafschap is hele sympathieke club en de supporters van De Graafschap en die van de voormalige Apeldoornse BVO gaan ook prima samen. Veluwenaren en Achterhoekers begrijpen elkaar wel. Daarnaast is/was er bij beide clubs zelden gedonder naast het veld. Vanuit Apeldoornse zijde bekeken werd het goede gevoel nog eens extra versterkt doordat De Graafschap niet vaak won van AGOVV Apeldoorn. Nog vers in het Apeldoornse geheugen ligt het jaar 2010. Toen was de Graafschap al kampioen en zo vriendelijk om nogal vrijuit te gaan voetballen. In een knotsgek spektakelstuk werd het een 3-5 uitslag op de Vijverberg. De Apeldoorners eindigden dankzij die overwinning als 6e in de eindstand. De beste prestatie ooit. Aan beide zijden van het plexiglas was het toen feest.
De connectie met de Supportersvereniging van De Graafschap maakte het voor de organisatie makkelijk om ineens een grotere hoeveelheid kaarten te kopen. Er kunnen zo´n 45 mensen mee met de bus. Na één inschrijfronde zijn er al zo´n 35 aanmeldingen. Het bestuur neemt de gok en de touringcar en kaarten worden geregeld.
Namens Apeldoorn Voetbalstad ga ik ook eens mee. Ik ging tot vandaag zelden of nooit naar wedstrijden van een BVO waarbij ik geen echte voorkeur voor een van de ploegen had. Het voelt dan ook even vreemd om in een bus te stappen op weg naar een wedstrijd waarvan de uitslag voor jou in principe totaal niet van belang is. Ook al is het natuurlijk leuker als de thuisploeg wint omdat de sfeer in het stadion dan leuker is. Hoe dan ook, je wint altijd, het doosje met bètablokkers kan in de kast blijven en je gaat niet met een chagrijnige kop naar huis. Da´s best een lekker idee. Voor het thuisfront moet dat ook een verademing zijn.
De voorzitter pakt de microfoon een neemt het woord voorin de bus. Hij heet iedereen welkom, benoemt wat huishoudelijke zaken. O.a. het feit dat er bij wijze van experiment behalve Pringles dit keer ook Mars te koop is in de bus. Is het niet fantastisch.
Halverwege de trip, iets na Arnhem begint het te regenen. Het zou de hele avond niet meer droog worden. De bus zet ons pal voor de ingang van het stadion af. We zijn ruim op tijd.
Tijd zat om nog even de merchandiseshop in te duiken samen met wat anderen. Een dezer dagen volgt hierover nog een column op deze site. ´´De Graafshop´´ noemen ze het verkooppunt hier. Leuke woordspeling. Een paar Graafschap petjes en sjaals vliegen de toonbank over. Aangekomen op de tribune blijkt er zelfs eentje van ons een Graafschap shirt aan te hebben. Nou, nou, doe eens gek.
In het vak waar wij zitten zijn geen stoelnummers. Goed bedacht, geen gezeur en ook geen gezoek naar je stoeltje. Het is aan de korte zijde, ook wel Groenendaal genoemd. Wij hebben kaarten voor vak 40. Dat is recht tegenover het vak van de fanatieke supporters (Spinnekop tribune) en het uitvak.
Het stadion is redelijk gevuld. Het uitvak met de Zwolle supporters trouwens ook. Voor de aftrap gaan er langs de lijnen om het hele veld grote bengaalse fakkels aan. Harde knallen klinken. Het publiek juicht. Ja, ja, dat vinden ze mooi hier, die jongs. De vrouw´n ook trouwens.
De Vijverberg doet zijn naam eer aan want buienradar krijgt gelijk. Het blijft de hemel uit gieten en spelers glijden uit. Het is voor de buitenspelers moeilijk om een actie te maken. Een fotograaf die voor ons aan de rand van het veld steeds natter zit te worden is het al snel beu. Hij smeert ´m naar de tribune. Freelancer zeker. Het veld lijkt verzadigd te raken. Voor zowel de ploeg van Jan Vreman als die van Ron Jans maakt het geen verschil. Want die spelen vanavond allebei op momenten als een natte krant. Diverse goedbedoelde schotpogingen eindigen in enorme en hoge afzwaaiers waar een rugbyspeler jaloers op zou zijn. Toch gunnen zo te horen veel Apeldoorners het de Graafschap vanavond iets meer dan Zwolle. In de eerste helft lijkt de thuisploeg een veldoverwicht te hebben en ze werken harder dan PEC Zwolle. Als de Superboeren de bal kwijt raken hebben ze die vaak snel weer terug veroverd. Een fraai staaltje van ´´ D´ran´´ dus. Zwolle trainer Ron Jans moet zich de 1e helft vast kapot geërgerd hebben. Maar beide ploegen krijgen allebei toch behoorlijke kansen. We gaan met 0-0 de rust in maar 2-2 of zo had ook gekund.
In de rust is het ´´ matje trapp´n ´´. Wat dat precies inhoud weten we niet. We zien alleen dat aan onze kant van het veld er door pupillen door gaten in een doek moet worden geschoten om te scoren. Aan de overzijde van het veld wordt er op de lat geschoten.
De 2e helft laat na ongeveer een kwartier spelen een totaal ander beeld zien. De Graafschap lijkt in de 1e helft teveel hebben te gegeven want ze komen er ineens nauwelijks aan te pas. PEC Zwolle, dat nog steeds heel matig speelt en ordinair op de counter loert, snijdt een paar keer als een warme mes door de boterzachte verdediging van De Superboeren heen. Binnen de kortste keren is het 0-3. Eerst een intikker van een geheel vrijstaande Wouter Marinus, daarna een droog hard schot laag in de rechterhoek van Bart van Hintum en tenslotte Sheraldo Becker die een cadeautje van de Graafschap verdediging dankbaar uitpakt.
Er zitten ook diverse Zwolle supporters in de thuisvakken. Die houden zich niet in met juichen als hun club scoort. Maar dat kan hier in Doetinchem (net als destijds in ons aller Apeldoorn) gewoon zonder problemen.
De Graafschap krijgt toch nog 2 grote kansen. Ze verdienen echt een doelpunt maar met de efficiëntie van PEC Zwolle vanavond ziet het er eerder naar uit dat het 0-4 zal worden dan 1-3. Toch blijft de ´´Brigata Tifosi´´ op de Spinnekop-tribune zijn best doen om hun Superboeren aan te moedigen. Ze zijn goed hoorbaar. Ook daar kunnen ze in veel andere stadions een voorbeeld aan nemen. De Zwolle supporters klinken naar het einde toe ook steeds luider maar dat is logisch.
Al met al is ook de 2e helft niet echt hoogdravend. Het enige wat verder nog opvalt is Zwolle trainer Ron Jans die zich volkomen ongeloofwaardig maakt door te gaan protesteren bij de vierde man na een terecht afgekeurde buitenspelgoal.
Scheidsrechter Lindhout ziet ook wel in dat het allang gespeeld is en trekt niet of nauwelijks tijd bij.
De spelers van de thuisploeg doen netjes hun ronde om het veld en oogsten applaus. Daarna is het wachten op de bus.
We lopen richting het supportershome van de Graafschap. Daar staat buiten nog een kleine paar honderd man wat te drinken. De sfeer is goed, en een beetje gelaten. De Graafschap lijkt een beetje het FC Dordrecht van vorig seizoen te worden met een sfeer zo van: ´´ieder punt is meegenomen´´. Als ik het zo inschat dan zal de teller wel bij zo´n 20 punten blijven steken. Maar ik hoop dat ik me ernstig vergis want je zou ze zo graag lijfsbehoud gunnen.
PEC Zwolle is moeilijk in te schatten. Ze lijken er ten opzichte van vorige jaren wel redelijk op achteruit te zijn geboerd. Ze hadden deze wedstrijd wel een aantal geblesseerden.
Terug in de bus is het tijd voor de toto uitslag. De meesten hadden wel een overwinning voor de gasten uit Zwolle voorspeld. Ik hoor zelfs dat er een grapjas zou zijn die 6-0 ingevuld schijnt te hebben voor De Graafschap. De enige die de uitslag blijkt goed te hebben is… de voorzitter. “Doorgestoken kaart´´ klinkt het overal grappend in de bus. De voorzitter besluit wijselijk om iedere discussie te voorkomen. Hij deelt mede dat de inzet blijft staan en als een jackpot mee gaat voor de volgende trip. Waarheen dat zal zijn is nog onbekend.
Al met al een zeer geslaagde trip bij een gemoedelijke en gastvrije Vijverberg waar de voorzieningen prima in orde zijn. Mooi stadion, handige automaten voor de muntjes, prijzen die nog wel te doen zijn en nette sanitaire voorzieningen. Met inmiddels meer dan 10 jaar ervaring mag je ook wel iets verwachten van de mensen van Blauw Hart. Aan die verwachtingen werd beantwoord. Ook dit keer was alles tot in de puntjes geregeld. Op tijd vertrokken en op tijd weer bij het stadion afgehaald. Genoeg te snaaien en te drinken in de bus en de administratie keurig op orde. En een gezellige en gemoedelijke sfeer. Voor raddraaiers is er niets te beleven. Uit het verleden is ook wel gebleken dat er genoeg ´´zelfcorrigerend vermogen´´ onder de mensen aanwezig is waardoor het geen puinhoop wordt en het altijd gezellig blijft. En da´s ook mooi. Want zo kun je een goede naam opbouwen waardoor je overal welkom bent en blijft.
Een reactie op dit verslag? Heb je zelf ideeën? Stuur ons een mailtje (info@apeldoornvoetbalstad.nl) of laat je mening horen op apeldoornforum.nl
Voor foto´s van de trip, zie de 3 galerijen hieronder.